วันศุกร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

นักกล้าม


ยามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน




เขาย่อมเปรียบเทียบความเมื่อยามรัก
แต่น้ำผักต้มขมชมว่าหวาน
ครั้นจืดจางห่างเหินไปเนิ่นนาน
แต่น้ำตาลก็ว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล

.

ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก


สุดจะหักห้ามจิตจะคิดไฉน


ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป


แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน

***อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก

แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย

แม้เจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย

เจ็บจนตายนั้นเพราะเหน็บให้เจ็บใจ