๑ อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการฟังตามๆกันมา มา อนุสฺส เวน
๒ อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการถือสืบๆกันมา มา ปรมฺ ปราย
๓ อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการเล่าลือ มา อิติ กิราย
๔ อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการอ้างตำรา หรือคัมภีร์ มา ปิฎกสมฺปทาเน
๕ อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการอ้างเหตุผลทางตรรก มา ตกฺเหตุ
๖ อย่าปลงใจเชื่อ เพราะการอนุมาน มา นยเหตุ
๗ อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการคิดตรองเอาตามแนวเหตุผล มา อาการปริวิตกฺเกน
๘ อย่าปลงใจเชื่อ เพราะตรงกับความเห็น หรือทฤษฎีของตนที่คิดไว้ มา ทิฎฐินิชฺฌานกชฺนติยา
๙ อย่าปลงใจเชื่อ เพราะมองเห็นรูปลักษณะว่าน่าจะเป็นไปได้ มา ภพฺพ รูปตาย
๑๐ อย่าปลงใจเชื่อ เพราะนับถือว่า ท่านสมณะนี้เป็นครูเรา มา สมโณ โน ครูติ
ดูก่อนชาวกาลามะทั้งหลาย แต่เมื่อใดท่านทั้งหลายรู้ ประจักษ์ด้วยตนเองว่าธรรมทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่ง เป็นอกุศล ผิดพลาด ชั่วร้าย มีโทษ เป็นทางให้เกิดทุกข์ทั้งแก่ตน และผู้อื่นโดยส่วนเดียว เมื่อนั้นท่านจงละทิ้งธรรมเหล่านั้นเสีย
และเมื่อใดท่านทั้งหลายรู้ ประจักษ์ด้วยตนเองว่าธรรมทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่ง เป็นกุศล ดีงาม ไม่มีโทษ เป็นเหตุนำมาซึ่งความสุข และความเจริญทั้งแก่ตน และผู้อื่นโดยส่วนเดียว เมื่อนั้นท่านจงยอมรับเอาและปฏิบัติตามธรรมเหล่านั้นเถิด
